Czaj w Ruskiej Bani

Bania to wielowiekowa, rosyjska tradycja. Pobyt w Bani to dla Rosjan coś więcej niż tylko saunowanie... To celebrowanie "bycia razem". W Bani spotykają się przyjaciele i rodzina by wspolnie spędzić czas na biesiadowaniu i zabawie. Saunowaniu w tradycyjnej Bani towarzyszy muzyka, jadło i trunki. 

A jeżeli mowa o trunkach, to nie moze zabraknąć herbaty - tradycyjnego, rosyjskiego czaju, koniecznie przygotowanego w samowarze. 

Rosja to kraj z wielowiekową tradycją picia i podawania herbaty lub jak to mówią Rosjanie - czaju. Historia jej obecności w tym państwie sięga 1617 roku, kiedy to cesarz Chin przekazał ją w prezencie carowi Aleksjejowi. Od tego czasu pili ją wszyscy, zarówno arystokraci jak i ludzie prości. Jedną z ulubionych przez Rosjan jest czarna herbata karawanowa, której nazwa wzięła się od tego, iż transportowały ją karawany. Jej droga z Chin do Rosji (choć trwała wiele miesięcy,) to nie naruszała jakości suszu, a jedynie wzbogacała jego walory smakowe i zapachowe. Nasi wschodni sąsiedzi potraktowali herbatę z należytym szacunkiem i z procesu jej zaparzania stworzyli dostojną ceremonię. Wzbogacili ją bowiem w gustowne urządzenie o nazwie samowar. Jest to rosyjski wynalazek, który pod koniec XIX wieku zaczęto produkować na skalę masową. Służy  on do zagotowania wody  ułatwiając tym samym parzenie czaju. Dawniej rytuał podawania herbacianego napoju zbierał przy stole całą rodzinę, a przewodziła mu pani domu lub najstarsza córka. Dziś nie jest już to tak skrupulatnie przestrzegane, nie zmieniły się natomiast dalsze etapy  tego obrządku.

By zaparzyć czaj w samowarze, urządzenie to należy najpierw odpowiednio nagrzać. Tradycyjne samowary wyposażone były w specjalną rurę w, której rozpalało się węgiel drzewny. Nowsze wersje mają wbudowaną w tym celu grzałkę elektryczną. Kolejnym etapem jest napełnienie zbiornika wodą i doprowadzenie jej  do wrzenia. Do czajniczka wsypuje się sporą ilość herbaty - koniecznie liściastej. Ilość czaju  w samowarze musi być znacznie większa niż ta używana do normalnego parzenia. Po zaparzeniu,  na szczycie samowara umieszcza się czajniczek tak, aby utrzymać właściwą temperaturę esencji. Etap ten wzmacnia również jej smak. Gdy wszystko jest gotowe napełnia się wywarem porcelanowe filiżanki. Najpierw nalewa się do nich wywar z czajniczka, a następnie rozcieńcza się go wodą nalewaną z kranika. Rosyjski stół zawsze jest pełen dodatków do herbaty: owocowych konfitur (szczególnie malinowych, wiśniowych i truskawkowych), dekoracyjnie pokrojonych plasterków cytryn, miodu i cukru w kostkach.